მიკრომწვანილის წარმოება როგორც ბიზნესი

HoReCa (ნიდ. hotel/restaurant/café – საკვების დამამზადებელ ინდუსტრიასთან დაკავშირებული ბიზნესი) სფეროში მნიშვნელოვანი ადგილის დაკავების შემდეგ, მიკრომწვანილი მტკიცედ შეიჭრა საბითუმო ბაზარზე და ქსელურ სუპერმარკეტებში და როგორც ანალიტიკოსები ამბობენ, ამ, ჯერ-ჯერობით, სპეციფიკურ პროდუქტს საკუთარი მომხმარებელი უკვე ჰყავს. უპირველეს ყოვლისა, ეს ჯანსაღი ცხოვრების წესის მომხრე ადამიანები, ვეგეტარიანელები და ვეგანები არიან. გარდა ამისა, მიკრომწვანილმა უკვე არაერთი დიეტის რაციონშიც მოიკიდა ფეხი და ამ ბოლო დროს, მართალია იშვიათად (რაც რეკლამის ნაკლებობის ბრალია), თუმცა, ყურადღებას რიგითი მომხმარებელებიც აქცევენ, რადგან აღნიშნული პროდუქტის სასარგებლო თისებების შესახებ, სამეცნიერო მტკიცებულება არსებობს. შედეგად, ის, რაც თავდაპირველად, მორიგი გართობა იყო — მეტად ძლიერ ტრენდად ჩამოყალიბდა, რაც თავის მხრივ, მიკრომწვანილის წარმოებას, როგორც ბიზნესს ისე წარმოადგენს და თან, შორს მიმავალი პერსპექტივებით... მოკლედ რომ ვთქვათ, თუ

რა არის მიკრომწვანილი და რა სარგებლობა მოაქვ მას

მიკრომწვანილი — ეს არის მწვანილის, ბოსტნეულის და მარცვლოვანი კულტურების ყლორტები, ორი ფოთლის ფაზაში. ამ პროდუქტში ათობით უფრო მეტი ვიტამინი და მიკროელემენტია, ვიდრე შესაბამისი ჯიშის, ზრდასრულ მცენარეში, ან მის ნაყოფში. ამასთან, კალორიულობა — მინიმალურია. ხოლო, მცენარის ყლორტს ისეთივე საგემოვნო თვისებები გააჩნია, როგორც ზრდასრულ მცენარეს ან მის ნაყოფს (მაგ., კომბოსტოს ყლორტს — კომბოსტოს გემო აქვს, ბოლოკის ყლორტს — ბოლოკის, სიმინდისას — სიმინდის...). ამიტომ, მას ცხელ კერძებში სანელებლების სახით იყენებენ, ხოლო სალათებში

ორგანული ნივთიერებების მაღალი კონცენტრაციის გამო, მიკრომწვანილი ძალიან სასარგებლოა ჩვენი ჯანმრთელობისთვის. ის აძლიერებს იმუნიტეტს. ხოლო, ანტიოქსიდანტები, რომლებსაც ახალგაზრდა ყლორტები შეიცავს, სისხლის მიმოქცევას აუმჯობესებს, მავნე ქოლესტერინის დონეს ამცირებს (შესაბამისად, მცირდება გულ-სისხლძარღვთა დაავადების რისკი) და ორგანიზმს პათოლოგიური პროცესების განვითარებისგან იცავს.
მიკრომწვანილის წარმოების დადებითი და უარყოფითი მხარეები მიმზიდველი ამ ბიზნესში ის არის, რომ მაკრომწვანილის წარმოება, ჯერ-ჯერობით, კონკურენტული სფერო არ არის, რაც ბაზარზე თავის მარტივად დამკვიდრების საშუალებას იძლევა. გარდა ამისა, ის მომგებიანი ბიზნესია და მისი უპირატესობა, სხვა აგროფერმებთან შედარებით, შემდეგ

I. მოსავლის მიღება მთელი წლის მანძილზე შეიძლება. ამასთან, სათბურის მოწყობა საჭირო არ არის, — საკმარისია მხოლოდ ოთახი, რომელიც კარგად ნიავდება.

II. მცირე ფართზე, დიდი მოსავლის მიღება შეიძლება.

III. მცენარის მოყვანის ტექნოლოგია მარტივი შესასწავლი არის — აღნიშნული ბიზნესის დასაწყებად, დარგის სპეციალისტთან მხოლოდ ერთი კონსულტაციაც საკმარისი იქნება.

IV. ნათესის სწრაფი განვითარება — მოსავლის მიღება, საშუალოდ, 2 კვირაში შეიძლება... და წლის მანძილზე, ათობით ასეთი ციკლი.

V. მიკრომწვანილს არ ესაჭიროება გადარგვა, აკვრა, გასხვლა და სხვა სასოფლო-სამეურნეო სამუშაოების ჩატარება. ხოლო, იმ შემთხვევაში, თუ მორწყვის, განათების და ვენტილაციის სისტემა ავტომატიურად ფუნქციონირებს, წარმოების პროცესში, ადამიანის ჩართულობის საჭიროება აღარ არსებობს.

VI. ბიზნესის დასაწყებად დიდი საწყისი კაპიტალი საჭირო არ არის — მინი ფერმის მოსაწყობად, სავსებით საკმარისია 100-120 მ2 ფართობის შენობა-ნაგებობა, რომელშიც თაროები ვერტიკალურ იარუსებად იქნება განლაგებული. ხოლო, ინვესტიციის სრულად

აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ ამ ბიზნესის დაწყება, უფრო ნაკლები, მაგ., 20-25 მ2ფართობის აგროსაფერმერო მეურნეობითაც შეიძლება.

VII. მრავალფეროვანი ასორტიმენტი — ფერმაში ყველაფრის მოყვანა შეიძლება, ძაღლყურძენისებრთა ოჯახის მცენარეების (კარტოფილი, წიწაკა, პომიდორი, ბადრიჯანი) გარდა, რადგან ამ მცენარეების ყლორტებში მავნე ტოქსინებია. არ მოჰყავთ ამ ტიპის ფერმებში კიტრი, საზამთრო და ნესვი— მიზეზი ამ შემთხვევაში, ამ მცენარეების ყლორტების სიმწარეა.

   თითქოს და, ამდენი დადებითი მახასიათებლის ფონზე, ეს დარგი უნდა «ყვაოდეს»... მაგრამ, არა — როგორც უკვე აღვნიშნეთ, აქ კონკურენცია არ არის და ეს, გარკვეულწილად, იმ სირთულეებთან არის დაკავშირებული, რომლებსაც მიკრომწვანილის მწარმოებლები აწყდებიან. მათ შორის:

I. მიღებული პროდუქცია მალფუჭებადია —მისი რეალიზაცია, მოკრეფიდან, 3 დღის ვადაში უნდა მოხდეს. გარდა ამისა, პროდუქტი ძალიან მგრძნობიარეა გარემო ფაქტორებისადმი (შენახვის არასათანადო პირობებში, რეალიზაციისთვის გამზადებული პროდუქტი, შეიძლება, 1-2 დღეში

II. მიწოდებასთან დაკავშირებული სირთულეები — კლიენტისთვის პროდუქტის მიწოდება ყოველდღიურად უნდა მოხდეს, შეკვეთა კი დიდი არასდროს არის. მაგ., მსხვილი რესტორნებიც კი, დღეში 1-2 კგ. მიკრომწვანილზე მეტს არ მოიხმარენ.

III. სტაბილური ბიზნეს მომხმარებლის არ არსებობა და რიგითი მოქალაქეებისთვის პროდუქტის ნაკლებად ცნობადობა.

მიკრომწვანილის მოყვანის ტექნოლოგია

დარგის სპეციალისტების გამოცდილებით, მიკრომწვანილს, ყლორტების განვითარებისთვის, შინაგანი რესურსი და მცირე ოდენობის ტენიც ჰყოფნის. ამიტომ, მის მოსაყვანად, განსაკუთრებული მოთხოვნილებები არ არსებობს. თუმცა, უნდა აღინიშნოს, რომ ყველა მცენარეს ტემპერატურის და ტენიანობის მიმართ, თავისი პრიორიტეტები გააჩნია და მნიშვნელოვანია მათ შორის ბალანსის დაცვა. მაგ., ოპტიმალური ტემპერატურა, რომელზეც ყველა მცენარე თავს კარგად გრძნობს, — 20-22 ºС -ია. აღნიშნული ტემპერატურის დაწევის შემთხვევაში, მცენარის ზრდის პროცესი

რაც შეეხება ტექნოლოგიას — მიკრომწვანილის მოყვანის 6 განსხვავებული ხერხი არსებობს:

1. გრუნტით. მცენარის დათესვა, ამ მეთოდის გამოყენების შემთხვევაში, დეზიმფიცირებულ ტორფზე, ან მიწის და ქვიშის ნარევზე ხდება. სუბსტრატს კონტეინერებში 3-5 სმ. სისქის ფენად ანაწილებენ და შემდეგ თესავენ. ნათესის მაღალი სიმჭიდროვის გამო, გრუნტში საკვები ნივთიერებები სწრაფად ილევა და ამიტომ, სუბსტრატის გამოცვლა ყოველთვიურად არის საჭირო.

2. ნახერხით. მიკრომწვანილის გაზრდა ამ მეთოდით უფრო მოსახერხებელია, რადგან ყლორტები არ ჭუჭყიანდება და ინფიცირების რისკიც დაბალია. ჩვეულებრივ, ამისთვის წინა წლის მცირე ზომის ნახერხს მოიხმარენ. წყლის დაბალი დაგროვების უნარიანობის გამო, ნახერხზე დათესილ მცენარეს

3. ბამბა ან მარლა. კონტეინერის ძირში, რომელშიც მცენარე უნდა დაითესოს, 1-2 სმ-ს სისქეზე, ფენენ ბამბას ან მარლას. ეს ქსოვილი ძალიან მალე შრება. ამიტომ, მასზე ამოსული მცენარეები ხშირ მორწყვას საჭიროებენ.

4. ქილა. ეს კარგი ხერხია მათთვის, ვინც არ იცის, თუ რითი დაიწყოს. ამ მეთოდის გამოყენებისას, თესლს წყლიან ქილაში ყრიან, ხოლო როდესაც მას ღივები გამოუვა, იქიდან იღებენ, რეცხავენ და ისევ ქილაში აბრუნებენ, ოღონდ, წყლის გარეშე. ქილას თავზე მარლას აკრავენ და გვერძე აწვენენ. ასე მიკრომწვანილი ძალიან სწრაფად იზრდება.

5. ჰიდროპონიკა. მეთოდი, მცენარეების დასათესად, სხვადასხვა სუბსტრატის გამოყენებას გულისხმობს — ეს შეიძლება იყოს გრუნტი, მინერალური მარლა (თბოიზოლაციის მარლა), პერლიტი, ქოქოსის ბოჭკო და სხვა. ხოლო, წყალი მცენარეს, რეცირკულაციის სისტემით მიეწოდება.

6. ჰიდროგელი. ეს ნივთიერება კარგად იწოვს და ინახავს წყალს. მას ჯერ წყლით ჟღენთავენ და კონტეინერებში ანაწილებენ. ხოლო, შემდეგ თესლს პირდაპირ ზედაპირზე ანაწილებენ და ზემოდან მცირეოდენ ჰიდროგელს

მიკრომწვანილის მოსაყვანად, საჭირო მოწყობილობის როგორც შეძენა, ისე საკუთარი ხელით დამზადება შეიძლება. თუმცა, უფრო მოსახერხებელია, მიკრომწვანილის ჰიდროპონიკის მეთოდით მოსაყვანი, მზა, მრავალიარუსიანი აპარატის გამოყენება.

გარდა ამისა, მწვანილის მოსაყვანად, აუცილებელია შემდეგი აღჭურვილობაც:

სავენტილაციო სისტემა;

ბაქტერიციდური ნათურა;

ჯუთის ხალიჩა;

თერმოჰიგრომეტრი;

სამგანყოფილებიანი ნიჟარა;

ხსნარის ანალიზატორი;

გამაგრილებელი კამერა და მაცივარი;

სავაჭრო და ლაბორატორიული სასწორი;

ხელთათმანები და სპეცტანსაცმელი;

ინსტრუმენტები (საცერი, მაკრატელი, პულვილიზატორი, სეკატორი).

ხოლო, ამ ყველაფრის და თესლის შესაძენად, დაახლოებით, 15 000 $ არის საჭირო.

აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ სხვადასხვა მცენარის თესლის დალბობის, გაღივების და ყლორტის ზრდის პერიოდი განსხვავებულია. მაგ.:

აზუკის ლობიოს თესლის დალბობის დრო — 8 სთ-ია. ხოლო, გასაღივებლად, მას 3-5 დღე ესაჭიროება;

ჯიჯლაყას(ამარანტის) თესლის დალბობის დრო — 4-6 სთ-ია, გაღივების — 2-3 დღე, ხოლო ზრდის

რეჰანის თესლის დასალბობად 2-4 სთ-ი არის საჭირო, მცენარის გაზრდისთვის კი — 5-14 დღე.

ბარდა — 8 სთ. — 2-5 დღე — 12 დღე

მდოგვი — 8-12 სთ. — 4 დღე — 5-7 დღე

წიწიბურა — 2-4 სთ. — 12-24 სთ

კომბოსტო (ყველა სახის) — 6-12 სთ. — 3-5 დღე — 4-7 დღე

სამყურა — 4-6 სთ. — 4-5 დღე — 6-7 დღე

ქინძი — 8-12 სთ. — 4-6 დღე — 7-10 დღე

წიწმატი — 4-6 სთ. — 3-5 დღე — 5-7 დღე

სიმინდი — 12 სთ. — 2-3 დღე — 9-12 დღე

სელი — 5-7 სთ. — 3-4 დღე — 7-10 დღე

ხახვი (ყველა სახის) — 4-6 სთ. — 2-5 დღე — 7-14 დღე

იონჯა — 6-8 სთ. — 3-5 დღე — 5-7 დღე

მიზუნა — 4-8 სთ. — 5-14 დღე

მზესუმზირა — 2-8 სთ. — 24 სთ. — 10 დღე

წყვილმარცვალა — 6-8 სთ. — 1-2 დღე

ფეტვი — 8 სთ. — 2-3 დღე

ბოლოკი — 6-12 სთ. — 3-5 დღე — 6-7 დღე

არგულა — 8-10 სთ. — 7-10 დღე

ჭარხალი — 8-12 სთ. — 5-14 დღე

ნიახური — 12-24 სთ. — 14-21 დღე

სალათი — 4-6 სთ. — 10-14 დღე

სოიო — 10-12 სთ. — 3-4 დღე

ოსპი — 8-12 სთ. — 1-2 დღე — 9-12 დღე

ისპანახი, მჟაუნა — 4-8 სთ. — 3-6 დღე

მიკრომწვანილის მოყვანა რთული არ არის და შესაძლო პრობლემების თავიდან ასაცილებლად, მხოლოდ წესების დაცვა და პროცესისთვის თვალ-ყურის

ბიზნესის დაწყება და თანხის გამომუშავების შესაძლებლობა

თუ ბიზნესის დასაწყებად, საკუთრებაში, შესაფერისი ფართი არ გაგაჩნიათ, მისი დაქირავების შემთხვევაშიც კი, ეს ბიზნესი მომგებიანი იქნება. ხოლო, მოგების ოდენობა, საწყის კაპიტალზეა დამოკიდებული.
მაგ., უხეში გამოთვლებით, როგორც დარგის სპეციალისტები ამბობენ, 2 500 $ ინვესტიციის შემთხვევაში (ამ თანხით ბიზნესის დაწყებისთვის, შენობა-ნაგებობის ფართობი, მინიმუმ, 25 მ2უნდა იყოს), თვეში 500-600 შეფუთვა (საშუალო მასა, 40-50 გრ.) მიკრომწვანილის მიღება შეიძლება, რაც დღეს ბაზარზე არსებული ფასის მიხედვით, დაახლოებით,  600-700 დოლარის ღირებულების საქონელია.
   ამრიგად, მიკრომწვანილის წარმოება ნამდვილად მომგებიანი ბიზნესია. თუმცა, ამ ეტაპზე, ის მთლიანად საბითუმო კლიენტების რაოდენობაზე არის დამოკიდებული და ამიტომ, ბიზნესის წამოწყების წინ, ჯერ მომხმარებლის მოძიება და კონტრაქტების გაფორმება არის საჭირო.

 Fermeri.Ge ©